字典释义：
[pàn]
〈动〉
(形声。从反,半声。本义:背叛) 同本义
叛,乱也。——《广雅》
信中涂而叛之。——《楚辞·逢纷》
叛者,反背之辞也。——《左传释例》
侯不朝,兹谓叛。——《汉书·五行志》
叛者五人。——《公羊传·定公八年》
天下皆叛之。——《史记·项羽本纪》
又如:众叛亲离;反叛(叛变);叛道(背叛正道);叛败(谋叛而败亡);叛镇(背叛朝廷的藩镇);叛附(叛变后另有依附);叛服(叛变或顺服);叛降(叛变投敌)
〈形〉
零乱的
约则义孤,博则辞叛。——《文心雕龙》
[pàn]
[pàn]
[pàn]
叛逆 [pàn nì]
背叛 [bèi pàn]
反叛 [fǎn pàn]
叛乱 [pàn luàn]
叛军 [pàn jūn]
叛徒 [pàn tú]
叛变 [pàn biàn]
平叛 [píng pàn]
叛国 [pàn guó]
叛逃 [pàn táo]
叛党 [pàn dǎng]
叛离 [pàn lí]
谋叛 [móu pàn]
叛匪 [pàn fěi]
奔叛 [bēn pàn]
叛亡 [pàn wáng]
叛降 [pàn jiàng]
倍叛 [bèi pàn]
散叛 [sàn pàn]
降叛 [jiàng pàn]
篡叛 [cuàn pàn]
委叛 [wěi pàn]
悖叛 [bèi pàn]
溃叛 [kuì pàn]
叛散 [pàn sàn]
叛换 [pàn huàn]
叛戾 [pàn lì]
翻叛 [fān pàn]
杨叛 [yáng pàn]
叛镇 [pàn zhèn]
逃叛 [táo pàn]
叛卖 [pàn mài]
叛敌 [pàn dí]
唱叛 [chàng pàn]
违叛 [wéi pàn]
劫叛 [jié pàn]
遁叛 [dùn pàn]
叛涣 [pàn huàn]
逆叛 [nì pàn]
叛衍 [pàn yǎn]