[shì]
〈动〉
(形声。从杀,式声。本义:古代统治阶级称子杀父、臣杀君为“弑”)同本义 [murder one's superior]
弑,臣杀君也。——《说文》
凡自虐其君曰弑,自外曰戕。——《左传·宣公十八年》
放弑其君则残之。——《周礼·大司马》
君臣未尝相弑也。——《礼记·明堂位》
万乘之国弑其君者,必千乘之家。——《孟子·梁惠王上》
又如:弑虐(指弑君);弑君;弑母
[shì]
[shì]
[shì]
弑父 [shì fù]
弑君 [shì jūn]
屠弑 [tú shì]
劫弑 [jié shì]
畔弑 [pàn shì]
弑逆 [shì nì]
烝弑 [zhēng shì]
放弑 [fàng shì]
鸩弑 [zhèn shì]
弑虐 [shì nüè]
篡弑 [cuàn shì]
杀父弑母 [shā fù shì mǔ]