字典释义：
[lái]
〈名〉
(形声。从艸,来声。本义:草名。即藜)
草名,又名藜 。一种一年生草本植物。嫩苗可食,生田间、路边、荒地、宅旁等地,为古代贫者常食的野菜
莱,蔓华也。——《说文》
南山有台,北山有莱。——《诗·小雅·南山有台》
郊外休耕的田 。
如:莱田(荒地)
古国名 。今山东省黄县东南有莱子城即古莱国旧址。
如:莱夷(古国名。殷周时分布在今山东半岛东北部。鲁襄公六年为齐所灭)
姓
莱驹为右。(莱驹作晋侯的车右武士。)——《左传·僖公三十三年》
〈动〉
长满杂草
莱五十亩。——《周礼·遂人》
莱,野也。——《越绝书·吴内传》
田卒污莱。——《诗·小雅·十月之交》
除草
若大田猎,则莱山田之野。——《周礼·地官·山虞》
[lái]
[lái]
[lái]
蓬莱 [péng lái]
莱田 [lái tián]
莱菔 [lái fú]
莱茵河 [lái yīn hé]
好莱坞 [hǎo lái wù]
伊莱 [yī lái]
东莱 [dōng lái]
莱妇 [lái fù]
田莱 [tián lái]
莱彩 [lái cǎi]
洿莱 [wū lái]
桃莱 [táo lái]
莱朱 [lái zhū]
莱衣 [lái yī]
邛莱 [qióng lái]
莱国 [lái guó]
莱妻 [lái qī]
荒莱 [huāng lái]
莱夷 [lái yí]
空莱 [kōng lái]
莱舞 [lái wǔ]
遗莱 [yí lái]
莱氏 [lái shì]
燔莱 [fán lái]
莱孱 [lái chán]
莱亩 [lái mǔ]
莱服 [lái fú]
逢莱 [féng lái]
榛莱 [zhēn lái]
草莱 [cǎo lái]
污莱 [wū lái]
蓬莱阁 [péng lái gé]
老莱子 [lǎo lái zǐ]
卡莱福 [kǎ lái fú]
昆莱山 [kūn lái shān]
罗累莱 [luó lèi lái]
莱富氏 [lái fù shì]
莱北县 [lái běi xiàn]
寇莱公 [kòu lái gōng]
莱多隆 [lái duō lóng]