字典释义：
[dīng]
〈名〉
(形声。从金,丁声。本义:鍊饼黄金)
钉子 ,用以贯穿物体使结合牢固的东西
假借为丁,今俗用为铁钉字。——《说文通训定声》
又如:钉铰(一种金属零件。凡刀柄鞍首等皆有此);钉靴(鞋底钉钉,雨天可以防滑的鞋)
通常是圆锥形,有尖头或尖顶的木料、金属或其他材料做的钉状物 。
如:鞋钉;竹钉
刺 。
如:眼中钉
〈动〉
紧跟不放,监视 。
如:一位侦探在钉那个嫌疑分子的梢
催促;监督;紧迫
小珍儿还是尽钉着问,这叫什么,那叫什么。—— 张天翼《宝葫芦的秘密》
另见 dìng
[dìng]
〈动〉
用钉将…固定住 。
如:把公告钉在大门上
用锐器刺人
以棘针钉其心,女遂患心痛。——《晋书·文苑传》
用线把带子、纽扣等缝住 。
如:钉扣子
另见 dīng
[dīng]
[dìng]
[dīng]
[dìng]
[dīng]
铁钉 [tiě dīng]
板上钉钉 [bǎn shàng dìng dīng]
钉子 [dīng zi]
钉鞋 [dīng xié]
图钉 [tú dīng]
斩钉截铁 [zhǎn dīng jié tiě]
螺丝钉 [luó sī dīng]
铆钉 [mǎo dīng]
螺钉 [luó dīng]
钉耙 [dīng pá]
钉螺 [dīng luó]
门钉 [mén dīng]
道钉 [dào dīng]
木钉 [mù dīng]
钉锤 [dīng chuí]
销钉 [xiāo dīng]
钉帽 [dīng mào]
补钉 [bǔ dīng]
装钉 [zhuāng dīng]
拔钉 [bá dīng]
洋钉 [yáng dīng]
钉问 [dīng wèn]
命钉 [mìng dīng]
斗钉 [dòu dīng]
钉铰 [dīng jiǎo]
钉密 [dīng mì]
钉铃 [dīng líng]
刺钉 [cì dīng]
钉梢 [dīng shāo]
钉疽 [dīng jū]
按钉 [àn dīng]
钉棚 [dīng péng]
棺钉 [guān dīng]
帽钉 [mào dīng]
勾钉 [gōu dīng]
钉筋 [dīng jīn]
钉铛 [dīng chēng]
钉灵 [dīng líng]
扒钉 [bā dīng]
钉钯 [dīng bǎ]
[dìng]
板上钉钉 [bǎn shàng dìng dīng]
钉紧 [dìng jǐn]
钉牢 [dìng láo]
栓钉 [shuān dìng]
袖钉 [xiù dìng]
钉死 [dìng sǐ]
钉书匠 [dìng shū jiàng]
图钉夹 [tú dìng jiá]
截铁斩钉 [jié tiě zhǎn dìng]
橡皮钉子 [xiàng pí dìng zǐ]