字典释义：
[bù]
〈名〉
(形声。从土,阜声。本义:停船的码头。
如:船已抵埠)
同本义
埠,见《大明律》,官牙埠头,船埠头。谓主舶客商买卖货物也。——《篇海类编》
大城市 。
如:商埠
[bù]
[bù]
[bù]
外埠 [wài bù]
商埠 [shāng bù]
埠头 [bù tóu]
本埠 [běn bù]
港埠 [gǎng bù]
河埠 [hé bù]
开埠 [kāi bù]
船埠 [chuán bù]
市埠 [shì bù]
水埠 [shuǐ bù]
大埠 [dà bù]
鱼埠 [yú bù]
圩埠 [xū bù]
高埠 [gāo bù]
香埠 [xiāng bù]
栲栳埠山 [kǎo lǎo bù shān]